احمق ها

رسیدیم-

دو پسر از ماشین پیاده شدند و به سمت چند تک درخت کمی دورتر از جاده به راه افتادند
اینجا رو میخواستی نشونم بدی؟اگه می دونستم نمی اومدم:
می دونم.برای همین بهت نگفتم.حتما یادت میاد اولین بار با هم اینجا قرار گذاشتیم-
یادم میاد ؟دیوونه !فکر کردی چقدر گذشته؟دو ماه هم نیست:
این درخت چی؟یادت میاد گفتم اون دوتا شاخه منو تو هستیم؟-
یه چیزایی یادم میاد.خوب که چی؟:
می بینی منم مثل این شاخه خشک شدم ولی شاخه تو هنوز برگ داره-
حسودی میکنی؟داری واسه من قصه گل و تگرگ تعریف میکنی؟ببین من قرار دارم نیم ساعت دیگه:

زود باش منو برسون:
ولی من میخوام اینجا بمونم-
دیوونه لعنتی منو اوردی بیرون از شهر حالا میخوای پیاده برگردم:
مشکل من نیست-
من یه احمقم که به تو اعتماد کردم:
منم به تو اعتماد کرده بودم.اما خودت بهم گفتی نباید اعتماد می کردم.تو که حافظه خوبی داری-

یادته بعد از اینکه بهم خیانت کردی تلفنی به من گفتی خیلی احمقم که به تو اعتماد کردم-
من میرم کنار جاده و ماشین برام پیدا میشه ولی خدا بهت یه عقلی بده:

خنده

اگه گفتی من کیم؟
پدر خوانده با لحن شوخ همیشگی گفت:چشمامو ول کن تا بگم
پسر با شیطنت اصرار کرد:اول بگو بعد اجازه میدم ببینی
پدرخوانده تظاهر به تقلا کردن کرد و با صدای بلند در حالیکه میخندید گفت:ولم کن ...ولم کن امیدوارم دراکولا بهت تجاوز کنه
پسر با صدای بلند خندید
مرد جوان با خنده گفت:الهی بابا جون پسرا همینطور در خونه ات غلت بزنند

پسر چشمان مرد جوان را رها کرد و خودش را به سینه او چسباند

خیانت

وقتی که بغض آسمان شکست
من نیز از پا نشستم
وسالهاست که عشق را بر دفتر روزگار
مشق می کنم
زمانیکه قلندران بیرحمانه درختان را
بر گردنه بهار سر بریدند
و عشق را بر دار کردند
روزگارشان را تلخی مبهمی در بر گرفت
آنچنانکه
یکدیگر را به دوستی دیر باور می کردند
و این خیانت بود
که به اندازه دریا در رگهای زمینشان
می جوشید
من نیز از پا نشستم

در انزوای عصری که
عشق را به اندازه یک مجرم مرتود
ز خود می رانند