وا اسفا:سیب سرخ حوا

تقدیم به بهبد:آخرین امید

یه گلدون داشتیم اسم گیاهی که توش زندگی می کرد بنجامین بود.یه روز زلزله اومد .خونه لرزید...ترسیدیم...اما نفهمیدیم که گلدون هم لرزیده و بنجامین هم ترسیده.یواش یواش بنجامین رو به خشکی گذاشت طفلک.تازه ما فهمیدیم که بنجامین کوچولو ترسیده.شروع کردیم بهش رسیدن.خاکش رو عوض کردن و آب دادن و آفتاب گذاشتن و نگذاشتن.یه روز که داشتم براش گیتار می زدم دیدم یه کم سبز شده.این عکس رو گرفتم اسمش رو گذاشتم آخرین امید.بهبد جان...این همه گفتم که آخرش بگم آخرین امید همیشه هست.دلم می خواد بازم بخونمت.خودخواهی هست درسته اما ازت خواهش می کنم بنویسی.شجاعانه مثل همیشه بنویس.به اون نصف آدمای مریض هم توجه نکن.نه... اصلا هر کاری که می دونی درسته بکن به حرف منم حتی گوش نکن

صدای زبر ذغال